معنی فتنه جو در فرهنگ فارسی عمید

آشوب طلب، کنایه از زیبا و دل فریب، کنایه از جنگ جو، سپاهی، لشکری برای مثال آمد از دهگان سبک پایی که یک جا آمدند / از سوار و از پیاده فتنه جویی ده هزار (مسعود سعد - ۱۶۲)

معنی فتنه جو در لغت نامه دهخدا

فتنه جوی. آنکه در پی برپا کردن آشوب باشد و فتنه را خوش دارد. فتنه انگیز. رجوع به فتنه شود، سپاهی. جنگجو:، آمد از دهگان سبکپایی که: یکجا آمدند، از سوار و از پیاده، فتنه جویی ده هزار.، مسعودسعد.، رجوع به فتنه و فتنه جوی شود

معنی فتنه جو در فرهنگ واژه مترادف متضاد

آشوبگر، اخلالگر، رزم آور، ماجراجو، مفتن، مفسد، مفسده جو، واقعه طلب

معنی فتنه جو - جستجوی لغت در جدول جو

فتنه جو

فرهنگ فارسی عمید

فتنه جو

لغت نامه دهخدا

فتنه جو

فرهنگ واژه مترادف متضاد

رخنه جو

ویژگی کسی که می تواند در امری دشوار راه گریزی پیدا کند، چاره جو، چاره گر، رخنه کننده و فسادانگیز

فرهنگ فارسی عمید

فتنه گر

فتنه انگیز، آنکه فتنه و آشوب برپا می کند، زیبا و دل فریب

فرهنگ فارسی عمید

فتنه زا

فتنه انگیز، آنکه فتنه و آشوب برپا می کند، زیبا و دل فریب

فرهنگ فارسی عمید

کینه جو

انتقام جو، کسی که به دنبال انتقام است، کینه خوٰاه، کینه کش، پرکین، کینه ور

فرهنگ فارسی عمید

کینه جو

(تَ / تُو)

کینه خواه. (ناظم الاطباء). کینه جوینده. انتقام جو. انتقام کشنده. خونخواه. کینه جوی:
بفرمود تا پیش او آمدند
همه با دلی کینه جو آمدند.
فردوسی.
و رجوع به کینه جوی شود

لغت نامه دهخدا

رخنه جو

(اَ کَ)

جویندۀ رخنه و شکاف و سوراخ، مجازاً، عیب جوی. که نقص و عیب کار را بجوید. که جویای عیب و فساد و تباهی کار باشد:
جمله گفتند ای حکیم رخنه جو
این فریب و این جفا با ما مگو.
مولوی

لغت نامه دهخدا

فتنه جوی

(بُرْ)

فتنه جو:
ای فلک زود گرد، وای بر آن
کو به تو فتنه جوی مفتون شد.
ناصرخسرو.
رجوع به فتنه جو شود

لغت نامه دهخدا

فرجه جو

(خوا/خا)

فرصت جوینده. (غیاث از لطائف)

لغت نامه دهخدا

فتنه گر

(فِ نَ / نِ گَ)

آنکه ایجاد فتنه کند. فتنه جو. فتنه انگیز:
چون ز فتنه گران تهی شدجای
پیش خود فتنه را نشاند ز پای.
نظامی.
رجوع به فتنه انگیز شود